این متن یک بازخوانی شخصی از محتوای فیلم «دوازده مرد خشمگین» در «سیاست‌گذاری» است.
دوازده مرد وارد اتاقی می‌شوند که باید در آن تصمیم بگیرند که آن متهم هجده‌ساله که آن بیرون روی آن صندلی نشسته، اعدام بشود یا نشود. هیچ قطعیتی در کار نیست؛ این در خلال مکالمات فیلم مشخص می‌شود که نه اثبات قتل و نه ردکردنش کار ساده‌ای نیست. ولی دوازده مرد هیئت منصفه این را می‌دانند که باید دوازده بر هیچ به اجماع برسند که آن جوان روی صندلی الکتریکی بنشیند یا نه.
خروجی تصمیمات بزرگ لزوما همواره این‌قدر تند و تیز نیست. با اقدام به یک سیاست نادرست، کسی اعدام نمی‌شود؛ اما اثری که یک سیاست نادرست بر آیندۀ کلان کشور دارد این است که این تصمیم نادرست تا دهه‌ها صرفاً ریشۀ نادرست خود را تنومند می‌کند تا بعدها، که نادرست‌بودن آن تصمیم مسجل شد، کار نادرست قطع‌کردن این تنۀ نادرست باشد! با وجود تصمیم‌گیری سطحی و غیرکارشناسانه کسی اعدام نمی‌شود؛ اما یک تصمیم نادرست آینده را گروگان می‌گیرد.
ادامه مطلب
